eBook Cambodia

បណ្តុះមនសិការជាតិ និងគុណធម៌

September 2020

  4. September

បដិវត្តវប្បធម៌ ម៉ៅ សេទុង

Posted by under

នៅឆ្នាំ ១៩៦៦ ម៉ៅសេទុងបានជួបនឹងបញ្ហាមួយ មេដឹកនាំចិនដែលបានដឹកនាំកងទ័ពដែលកើតចេញពីអ្នកស្រែចម្ការដែលបានទទួលជ័យជំនះនៅក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅក្នុងប្រទេសចិន និងបានបង្កើតរដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅឆ្នាំ ១៩៤៩ ពេលនោះគាត់មានវ័យជរាណាស់ទៅហើយ ។ អ្វីដែលអាក្រក់នោះគឺថា គោលនយោបាយកែប្រែប្រទេស របស់គាត់បានបំផ្លិចបំផ្លាញប្រទេសចិន និង បង្កឲ្យមានទុរ្ភិក្សដ៏សាហាវបំផុតដែលត្រូវបានពិភពលោកចងចាំនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិ ។ នៅដើមទស្សវត្សឆ្នាំ ១៩៦០ ឥទ្ធិពល និងការបង្ហាញវត្តមានជាសាធារណៈរបស់លោកម៉ៅ គឺមិនសូវមាននោះទេ ហើយ ក៏មានលេចលឺនូវពាក្យចចាមអារាមមកថា គាត់គឺកំពុងឈឺធ្ងន់ និងអ្នកខ្លះទៀតថែមទាំងនិយាយថា គាត់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតទៅហើយ ។ គាត់ចាំបាច់ត្រូវរកវិធីដើម្បីរក្សាកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់គាត់ក្នុងនាមជាតំណាងឲ្យបក្សកុម្មុយនីស្តចិន និង បង្កើតបដិវត្តថ្មីដើម្បីដឹកនាំប្រទេសចិន ។ វាបានចាប់ផ្តើមពីទន្លេមួយ៖ គោលនយោបាយមហាលោតផ្លោះ គឺជាគ្រោះមហន្តរាយមួយរបស់ប្រទេសចិន ។ វាជាផែនការរបស់លោកម៉ៅនៅឆ្នាំ ១៩៥៨ ដើម្បីធ្វើឧស្សាហូបនីយកម្មប្រទេសចិនរីកចម្រើនបានឆាប់រហ័សដោយពឹងផ្អែកទៅលើកម្លាំងពលកម្មដ៏សកម្មរបស់ប្រជាជនទូទាំងប្រទេស ។ យោងតាមឯកសារ៖ គាត់សន្យាថានឹងកែប្រែសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនឲ្យក្លាយទៅជាឋានសួគ៌ដ៏អស្ចារ្យភ្លាមៗតាមរយៈកម្លាំងពលកម្មរបស់ប្រជាជនទាំងមូល ។  ពេលនោះគឺមានការបង្ខំប្រជាជននៅទីជនបទឲ្យធ្វើស្រែចំការដែលមានរដ្ឋជាអ្នកគ្រប់គ្រង និងប្រជាជនរាប់លាននាក់ទៀតទៅធ្វើការនៅក្នុង ឡផលិតដែកថែបឆៅ ដោយដៃផ្ទាល់ ។ ទោះបីជាលោកម៉ៅបានប្រាប់ទៅពិភពលោកថា ផែនការរបស់គាត់កំពុងទទួលជោគជ័យក៏ដោយ ។ ស្ទើតែគ្រប់ទីកន្លែងមានការរាយការណ៍មកថា “រោងចក្រផលិតកម្ម មានការខូចខាតអស់ហើយ” ។ អ្វីដែលជាការពិតនោះ គឺវាពិតជាមានការខកចិត្តជាខ្លាំង ។ ពួកគេបង្ហូរទឹកពន្លិចដីស្រែ ធ្វើឲ្យដីអស់ជីវជាតិ ដែលជាហេតុមិនបានធ្វើឲ្យផលិតកម្មកសិកម្មមានការកើនឡើងបែជាធ្លាក់ចុះទៅវិញ ។ ប្រជាជនចិនត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការទាំងនឿយហត់នៅលើដីស្រែដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ ហើយពួកគេបានចាប់ផ្តើមបាត់បង់សីលធម៌ ។ បើទោះបីជាមានរបាយការណ៍អំពីការរីករាលដាលនៃភាពអត់ឃ្លាន និងមានប្រជាជនរាប់លាននាក់បានអត់អាហាររហូតដល់ស្លាប់ក៏ដោយ ក៏លោកម៉ៅនៅតែរក្សាការកំណត់កូតាផលិតកម្មឲ្យនៅខ្ពស់ដដែល ។ ឯកសារ: អ្នកសង្កេតការណ៍ម្នាក់បានសរសេរថា៖ ប្រជាជនកាន់តតែរងទុក្ខវេទនា ពួកគេត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការគ្មានឈប់ឈរ ។ ស្ថានការណ៍នៅតាមទីជនបទស្ទើរតែគ្រប់គ្រងលែងបានទៅហើយ ។ នយោបាយមហាលោតផ្លោះរបស់ម៉ៅបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩៦២ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានមនុស្សស្លាប់ចន្លោះប្រមាណ ២៣ ទៅ ៥៥ លាននាក់ពីការស្រេកឃ្លាន ។ នៅសហភាពសូវៀតភាពឯណោះវិញ ក៏មានចលាចលនយោបាយមួយកំពុងកើតឡើងដែរ ។ មេដឹកនាំសូវៀតលោកយ៉ូសែប ស្តាលីន (Joseph Stalin) ជាអ្នកដែលលោកម៉ៅយកគំរូតាមបានទទួលមរណៈភាព ។ ហើយលោកម៉ៅបានមើលឃើញថាជា នីគីតា គ្រូសឆេវ (Nikita Krushchev) ដែលជាអ្នកស្នងតំណែងបន្តពីលោកស្តាលីនបានអនុវត្តគោលនយោបាយដែលត្រូវបានគេហៅថា "ស្តាលីននីយកម្ម" ។ ជាពេលដែលលោកគ្រូសឆេវបានដាក់ចេញគោលនយោបាយដើម្បីប្រឆាំងគោលនយោបាយរបស់ស្តាលីន និងរុះរើរចនាសម្ព័ន្ធរបស់គាត់ផងដែរ...

Continue Reading →

ទឹកដីសម្បូរសម្បត្តិធម្មជាតិ ប៉ុន្តែប្រទេសក្រីក្រ

Posted by under

ទឹកដីសម្បូរសម្បត្តិធម្មជាតិ ប៉ុន្តែប្រទេសក្រីក្រ កងទ័ពមិនខ្លាចស្លាប់ ប៉ុន្តែប្រទេសជាតិទន់ខ្សោយ បាត់បង់ទឹកដីបន្តិចម្តងៗ នោះគឺដោយសារតែមិនទាន់រៀបចំឲ្យមានកម្លាំងពិត ។ អ្វីទៅដែលហៅថាកម្លាំងពិត បានន័យថា មានមនុស្សច្រើន មានអ្នកស្រែចម្ការ មានជាងសាងសង់ ជាងធ្វើឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ ឃ្លាំងរាជកាមានប្រាក់បបូរណ៍ មានអាវុធល្អៗ ប្រជារាស្ត្រ ស្ម័គ្រចិត្តបម្រើកងទ័ព នេះហើយទើបហៅថាកម្លាំងពិត ។ ចំពោះមុខ ប្រទេសឈីង អ្វីក៏គ្មាន? មនុស្សតិច ដីតូច ស្រែចម្ការមិនធ្វើ ឃ្លាំងប្រាក់ គ្មានប្រាក់ កងទ័ពគ្មានអាវុធ កាប់ចាក់គ្នាឯង ។ ប្រទេសជាតិដែលខ្លាំងក្លា គឺទាមទារមានច្បាប់ជាមូលដ្ឋាន ។ ច្បាប់ខ្លាំងប្រទេសខ្លាំង បន្ទាប់មក គឺទាមទាកម្លាំងប្រយុទ្ធខ្លាំង លើកទឹកចិត្តដល់ប្រជារាស្ត្រឲ្យតស៊ូកាន់តែខ្លាំង ។ អ្វីទៅដែលហៅថាខ្លាំងក្លាឡើងវិញ? ជួបព្រះអង្គឈ្លាសវៃ គឺខ្លាំង ជួបនឹងព្រះអង្គធម្មតា គឺខ្សោយ ជួបព្រះអង្គអត់បានការ គឺវិនាស នេះហើយ គឺជាមូលហេតុ ។ ច្បាប់ត្រូវដើរមុន ច្បាប់ គឺជាអក្សរ​ តែមនុស្ស គឺជាអ្នកអនុវត្តន៍ ប្រទេសមួយ ប្រសិនបើជាមិនអនុវត្តន៍ច្បាប់ឲ្យបានល្អ គឺគ្មានភាពនឹងនរ មិនអាចប្រមូលកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លាបានទេ ។

Continue Reading →

នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន ឬអាជីវកម្ម បើមានមនុស្ស «បីនាក់» នេះ គឺមិនងាយបរាជ័យទេ

Posted by under

តើប្រជាជនយើងប៉ុន្មាននាក់ ចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មដោយគិតពីគុណតម្លៃ និង ដំណាក់កាលនៃការចាប់ផ្តើមនៃជំហ៊ាននីមួយៗ ។ បើនិយាយដល់ចំណុចនេះ សម្រាប់កូនអ្នកមាន មានលុយច្រើនគេមិនសូវខ្វល់ពីកិច្ចការរដ្ឋបាល ឬផែនការអាជីវកម្មអ្វីនោះទេ ។ ព្រោះគេចូលចិត្តទិញ ហ្វ្រេនឆាយបរទេសស្រាប់ៗ ដោយសារវាមានលក្ខណៈងាយស្រួល មិនឈឺ ក្បាល និង មិនពិបាកគិតច្រើន ។ កត្តានេះហើយ ដែលខ្មែរយើងពិបាកនឹងកសាងម៉ាកយីហោនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស ដូចជា វៀតណាម និង ថៃ ។ សហគ្រិនគេមានការយល់ ដឹងច្រើនពីផែនការ និង គុណតម្លៃនៃអាជីវកម្ម ។​ យើងតែងតែគិតថា អាជីវកម្មដែលអាចនាំម៉ាកយីហោ ចេញទៅក្រៅប្រទេស គឺកើតចេញ​ពីអ្នកមានទុនច្រើន និងមនុស្សពូកែឈ្លៀសវៃ ។ តាមរយៈការស្រាវជ្រាវកន្លងមក ម៉ាកយីហោ ល្បីសុទ្ធសឹងតែចាប់ផ្តើមពីទុនតិចតួចបំផុត ។ គេគ្រាន់តែមានចំណង និងក្តីស្រលាញ់មិនបោះបង់ចំពោះអ្វីដែលគេធ្វើ អាចបង្កើតភាពអស្ចារ្យទាំងនោះបានហើយ ។ យើងសង្ឃឹមថា កូនខ្មែរដែលបានអានសៀវភៅនេះ មុននឹងចាប់ផ្តើម អាជីវកម្មត្រូវគិតឲ្យបានឆ្ងាយ នឹងអាចនាំម៉ាកយីហោទៅក្រៅប្រទេសបានដូចគេឯង ។ មុនពេលចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម អ្នកត្រូវសួរខ្លួនឯងថា “តើអ្នកចង់រស់នៅជាមួយជីវិតបែរបណា?” តើអ្នកចង់បានលុយប៉ុន្មាន និងចង់ធ្វើការប៉ុនណា?  ទាំងនេះ គឺជាសំណួរសំខាន់ៗដែលអ្នកត្រូវតែឆ្លើយមុនពេលអ្នកចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម ព្រោះអ្នកគួរតែបង្កើតអាជីវកម្មតាមរបៀបដែលអាចជួយអ្នកឲ្យសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នកបាន ។ នៅក្នុងអង្គភាពអាជីវកម្មមួយ គឺមានមនុស្សបីប្រភេទ តើអ្នកស្ថិតនៅប្រភេទមួយណា? ១. សហគ្រិន ក្នុងចំណោមបុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងអស់របស់យើង សហគ្រិន គឺជាអ្នក ច្នៃប្រតិដ្ឋដែលមើលឃើញពិភពលោកពោពេញទៅដោយឱកាស ។ គេជាអ្នកដែលមានក្ដីសុបិនជាមួយនឹងថាមពលខ្ពស់ និងជាអ្នកមានគំនិតរវើរវាយ ។  គេមើលឃើញគ្រប់ជ្រុងនៃលទ្ធភាពទាំងអស់ឆ្ពោះទៅរកភាពជោគជ័យ ហើយផ្តោតសំខាន់លើអនាគត ។ ពេលខ្លះថាមពល និងការដេញតាមឱកាសឥតឈប់ឈរទាំងនោះបង្កើតឲ្យមានភាពវឹកវរ និងភាពចលាចល ។  គេព្យាយាមទាញមនុស្សឲ្យដើរតាមក្ដីស្រមៃរបស់គេ តែវាបានធ្វើឲ្យគេមានអារម្មណ៍តានតឹងនៅ ពេលល្បឿននៃការងារពួកគេត្រូវបន្ថយ ឬមានដំណើរការយឺតយ៉ាវ ។ បើគ្មាន សហគ្រិន ក៏គ្មានការច្នៃប្រតិដ្ឋថ្មីៗដែរ ។ ២. អ្នកគ្រប់គ្រង អ្នកគ្រប់គ្រងនៅខាងក្នុង គឺជាអ្នកគិតពីលទ្ធផលដោយផ្អែកលើ សកម្ម ភាព និងជាអ្នកបែរងចែកការងារ ។  ច្រើនជាងឱកាស អ្នកគ្រប់គ្រងមើលឃើញបញ្ហាជាច្រើនដែលត្រូវដោះស្រាយ ។ សហគ្រិនជាអ្នកដែលច្នៃប្រតិដ្ឋ...

Continue Reading →

តើ ហូ ជីមិញ ជានរណា?

Posted by under

ជីវប្រវត្តិ ហូ ជីមិញ នាយករដ្ឋមន្ត្រី (១៨៩០-១៩៦៩) អ្នកបដិវត្តជាតិនិយម ហូ ជីមិញ គឺជាប្រធានាធិបតីនៃប្រទេសវៀតណាមខាងជើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៤ ដល់ ១៩៦៩ ។ តើ ហូ ជីមិញ ជានរណា? ហូ ជីមិញគឺជាស្ថាបនិក និងជាមេដឹកនាំទីមួយនៃចលនាជាតិនិយមរបស់ប្រទេសវៀតណាម ។ ចាប់ផ្តើមតាំងពីដើមសតវត្សរ៍ទី ២០ ហូបានក្លាយជាសំឡេងដ៏លេចធ្លោសម្រាប់ឯករាជ្យប្រទេសវៀតណាម ។ គាត់ត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយបដិវត្ត បុលហ្សេវិក (Bolshevik) និងបានចូលរួមជាមួយបក្សកុម្មុយនិស្តដោយបានធ្វើដំណើរទៅសហភាពសូវៀត និងប្រទេសចិនដើម្បីផ្សព្វផ្សាយគោលនយោបាយលទ្ធិសង្គមនិយមទៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមលោកលើកទី២ គាត់បានអំពាវនាវដល់សហរដ្ឋអាម៉េរិកជួយគាត់ក្នុងការរំដោះវៀតណាមពីការគ្រប់គ្រងរបស់បារាំង ។ ប៉ុន្តែសណ្តាប់ធ្នាប់ពិភពលោកក្រោយសង្គ្រាមលោក គឺមិនទទួលបានការពេញចិត្តពីគាត់ទេ ហើយគាត់បានចងសម្ព័ន្ធភាពក្តីសង្ឃឹមនៃប្រទេសរបស់គាត់ជាមួយសហភាពសូវៀត និងប្រទេសចិនកុម្មុយនិស្ត ។ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា “ពូហូ” គាត់បានក្លាយជានិមិត្តរូបនៃការរំដោះប្រទេសវៀតណាម និងជាគូប្រជែងសំខាន់បំផុតរបស់សហរដ្ឋអាម៉េរិកនៅក្នុងសង្គ្រាមវៀតណាម ។ ទីក្រុង​ហូ ជីមិញ បដិវត្តវៀតណាម ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានកាន់កាប់ប្រទេសបារាំង និងបណ្តាប្រទេសអ៊ឺរ៉ុបដទៃទៀតដោយទុកឱ្យតំបន់ឥណ្ឌូចិននៅទំនេរ ។ ជប៉ុនបានចូលមកបំពេញកន្លែងទំនេរដោយបានកាន់កាប់ភាគច្រើននៅឥណ្ឌូចិន ។ ហូ ជីមិញបានរឆ្លងកាត់ព្រំដែនពីប្រទេសចិនដើម្បីប្រមូលប្រជាជនរបស់គាត់ឆ្ពោះទៅរកឯករាជ្យភាព ។ និយមន័យនៃពាក្យ «វៀតមិញ» មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់បានបង្កើតចលនាបដិវត្តដែលគាត់បានហៅថាសម្ព័ន្ធឯករាជ្យវៀតណាម-វៀតមិញ ។ នៅពេលនោះហើយដែលគាត់បានប្រើឈ្មោះ “ហូ ជីមិញ” ដែលមានន័យថា “អ្នកនាំពន្លឺ” ។ ហូ និង ទីប្រឹក្សាយោធារបស់គាត់បានបង្កើតទ្រឹស្តីពិសេសមួយនៃសង្គ្រាមដែលពឹងផ្អែកលើយុទ្ធសាស្ត្រទ័ពព្រៃវាយ ហើយដកថយ (hit and run guerrilla tactics) ។ ប្រជាជនទាំងប្រុសទាំងស្រីត្រូវបានជ្រើសរើសចូលធ្វើជាទាហានថ្មើជើងមកពីគ្រប់ផ្នែកនៃសង្គម ។ ទាំងប្រុសទាំងស្រីបានឃើញការប្រយុទ្ធ និងចូលរួមក្នុងការប្រយុទ្ធ ការជញ្ជូនគ្រឿងផ្គត់ផ្គង់ និងកងទ័ព ។ អ្នកខ្លះត្រូវបានបង្ខំឱ្យចូលរួម ចំណែកអ្នកខ្លះទៀតបានស្ម័គ្រចិត្តដោយឆន្ទៈរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ ដោយកំពុងស្វែងរកការគាំទ្រ ហូបានបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពជាមួយអ្នកការទូតអាម៉េរិក និងមន្ត្រីស៊ើបការណ៍សម្ងាត់ដែលកំពុងស្វែងរកសម្ព័ន្ធភាពដើម្បីកម្ចាត់ពួកជប៉ុន ។ ពួកគេបានធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាគ្រោះទុរភិក្សដែលបានសម្លាប់ប្រជាជនវៀតណាមអស់រាប់លាននាក់នៅចន្លោះឆ្នាំ ១៩៤៣-៤៤ ។ ភ្នាក់ងារមកពីការិយាល័យសេវាកម្មយុទ្ធសាស្ត្រ (OSS ភ្នាក់ងារ CIA) បានផ្គត់ផ្គង់ដល់កម្លាំងដែលគ្មានបទពិសោធរបស់ហូជាមួយនឹងអាវុធ និងការបណ្តុះបណ្តាលខ្លះៗដើម្បីឆ្មក់ចូលវាយប្រហារស្តុកអាហាររបស់កងទ័ពជប៉ុនដើម្បីយកស្បៀងមកចិញ្ចឹមប្រជាជនវៀតណាមដែលកំពុងស្រេកឃ្លាន...

Continue Reading →

តៃវ៉ាន់អាចឈ្នះសង្គ្រាមជាមួយចិន

Posted by under

នៅពេលដែលប្រធានាធិបតីចិន លោក ស៊ីជីនពីង បាននិយាយទៅកាន់សមាជបក្សលើកទី ១៩ អំពីអនាគតរបស់កោះតៃវ៉ាន់កាលពីឆ្នាំមុន សាររបស់លោក គឺ មិនធម្មតា ហើយលោកបានសង្កត់ធ្ងន់ថា៖ “យើងមានឆន្ទៈរឹងមាំ និង មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការកម្ចាត់នូវរាល់ ផែនការឯករាជ្យភាព របស់កោះតៃវ៉ាន់ ។ យើងនឹងមិនអនុញ្ញាតិ ឲ្យជនណាម្នាក់ អង្គការណាមួយ ឬគណបក្សនយោបាយណាមួយ បំបែកទឹកដីណាមួយនៃទឹកដីចិន ពីប្រទេសចិនគ្រប់ពេល ទោះបីស្ថិតក្នុងរូបភាពណាមួយក៏ដោយ” ។ សុន្ទរកថារយៈពេលបីម៉ោង របស់គាត់បានទាក់ទាញការអបអរសាទរយ៉ាងរំពងអើងកង ប៉ុន្តែ សារនយោបាយនេះ​មិនមែនថ្មីនោះទេ ។ លោក ស៊ីជីន ពីង បាននិយាយថា “នៅឯមូលដ្ឋានយោធារបស់ខ្លួន «កងទ័ពរំដោះប្រជាជន» ហៅកាត់ថា PLA មានអំណាចគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីកម្ចាត់កងទ័ព តៃវ៉ាន់ និង បំផ្លាញ់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដោយបង្ខំ ប្រសិនបើចាំបាច់ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា “យើងមានការប្តេជ្ញាចិត្ត ត្រៀមលក្ខណៈ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាឯករាជ្យរបស់តៃវ៉ាន់ ប្រសិនបើបញ្ហានេះមិនត្រូវបានដោះស្រាយ នោះថ្ងៃណាពួកគេនឹងផ្តួលរំលំពួកយើងវិញ” ។ […ប្រទេសចិនបានដាក់សម្ពាធលើសេដ្ឋកិច្ច និង ការទូតរួចហើយនៅលើកោះនេះ ចាប់តាំងពីការ បោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០១៦ របស់លោកស្រី Tsai Ing-wen និង គណបក្ស Democratic Progressive Party ដែលចង់បានឯករាជ្យ ។ ការគម្រាមកំហែងកទ័ពនៅជុំវិញច្រកសមុទ្រតៃវ៉ាន់ គឺជារឿងធម្មតា ។ ប៉ុន្តែចិន ប្រហែលជាមិនអាចផ្តល់ការគំរាមកំហែងម្តងហើយម្តងទៀតបានទេ ។ ទោះបីមានទំហំខុសគ្នារវាងប្រទេសទាំងពីរក៏ដោយ ក៏មានលទ្ធភាពមួយដែលតៃវ៉ាន់អាចប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការវាយប្រហាររបស់ចិនសូម្បីតែគ្មានជំនួយដោយផ្ទាល់ពីសហរដ្ឋអាមេរិកក៏ដោយ ។…] ការសិក្សាថ្មីៗចំនួន ២ ដែលមួយដោយ Michael Beckley អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយនៅសាកលវិទ្យាល័យ Tufts និង មួយទៀត គឺ ដោយ លោក អ៊ីសាន IAN Easton ជាអ្នកសិក្សានៅវិទ្យាស្ថានគំរោង ២០៤៩ ក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ដែលមានចំណងជើងថា «ការគំរាមកំហែងការលុកលុយរបស់ចិន៖ យុទ្ធសាស្ត្រការពារជាតិតៃវ៉ាន់ និង អាមេរិកនៅអាស៊ីផ្តល់ឱ្យយើង រូបភាពច្បាស់អំពីអ្វីដែលសង្គ្រាមរវាងកោះតៃវ៉ាន់ និង...

Continue Reading →